Найден новый, ранее неизвестный старобелорусский религиозный стих

Этот текст не имеет заголовка, но напоминает пасхальную либо волочебную песню, имеет четкие признаки литературной обработки. В тексте, как в лексике, так и в подаче некоторых морфем, очевидно влияние польского языка. По мнению Борщевского, белорускость этого произведения не вызывает сомнений.

Это уже второе старобелорусское стихотворение, найденное Лявоном Борщевским во время работы в краковском архиве, пишет krynitsa.info.

Ясна-чырвоны рачак па аблоку скача,
Трасе[цца] цэлае Неба, калі грэшнік плача.
Ужэ Анёлы граюць у свае пасвяцёлы,
«Алілуя» глосіць нам дзісь дзень вясёлы.
Пліскаўка хвастом трасе, па выгане ходзі[ць],
Бусел з бусліцай у вадзе па калена бродзі[ць],
Адна толькі Зязюлька? та бардза ўстыдліва,
К[а]тора на сухім краку нігды не сядыва.
А яна ў той час сваю пяснэчку вытне,
Калі пахнёнцае дрэва Чаромха расквітне.
Шчабятлівы Саловік стае да помачы,
Жабы квахчаць па лугах пачынаюць уначы.
Пятух на смятніску крычы[ць], а кура сакоча,
Шчыгел, седзячы на грушы, з шчыгліцай клякоча.
Голуб гудзе на хаце, верабей чырыка[е],
Ластаўка трэпле …язык, аж [у] сэрца праніка[е].
Крупяны[я] стрынадкі на зэдзю ся чапляюць,
Па кустах-хварастах гнязды увія[юць].
Стары[я] б[а]роды драпу[юць], выставіўшы брухі,
Слонца ясна дапяка[е] – скінулі кажухі.
Ту[т] малойцы, дзеўкі поначы драпу[юць], бі[юць],
А гаспадары па вуліцах гарэлачку пі[юць].
Напіўшыся гарэлачкі, закусяць яйцамі,
Толькі прос[яць]: свянцоных не бярыце пальцамі —
Нажом альбо трэска[й] пакрамзаўшы, пажывайце,
«Алілуя» вясёла крычэце, спявайце.
Жыйце доўга, Панове, цо найдлужшы[я] векі —
Няхай Вам цякуць салодкі[я] рэкі,
Няхай ушэльк[а]е шчасце круціцца вясёла,
Як на вадзе ў млыну хутка кружыць кола.
Віншую дачаканых свят[аў] —
Каб здзерлі скуру з галавы да пят[аў].
Прашу даць м[не] жаловаць,
Каб было за што падзяньковаць.